از نظر سیاسی ،کویت به صورت موروثی توسط امیری از فرزندان شیخ مبارک الصباح اداره می شود. نظام حکومتی آن مشروطه پارلمانی است. در اصل ۶ قانون اساسی آن کشورآمده است که سیستم حکومتی در کویت دموکراتیک و حاکمیت آن با ملت است که منبع همه قدرتها است. امیر از درون خانواده حاکم انتخاب و سپس توسط مجلس الامة(که در حال حاضر توسط امیر کویت منحل گردیده است) تأیید مي‌شود.کویت در ۱۴مه ۱۹۶۲ به عنوان صد و یازدهمین کشور به عضویت سازمان ملل درآمد. در دسامبر ۱۹۶۱ اولین انتخابات در کویت منجر به تشکیل مجلس مؤسسان شد که ۲۰عضو آن از اعضای کابینه بودند و وظیفه بررسی و تصویب قانون اساسی را داشتند بر آن اساس مجلس ملی کویت با ۵۰ عضو در ژوئیه ۱۹۶۳ تشکیل و شیخ صباح سالم الصباح به نخست‌وزیری کویت منصوب گردید. در آن زمان شیخ عبدالله السالم الصباح که مورد علاقه و احترام ملت کویت بود تا سال ۱۹۶۵ زمام امور این کشور را بدست داشت، سپس برادرش شیخ صباح السالم الصباح به حکومت رسید. شیخ صباح السالم الصباح در ۳۱دسامبر ۱۹۷۷ فوت کرد و شیخ جابر الاحمد الجابر الصباح زمام امور را بدست گرفت. حکومت کویت مرکب از قوای سه‌گانه مقننه، قضایه و مجریه است که از یکدیگر تفکیک شده و یک شورای مشورتی امیر را دراداره امورکشوریاری میکند. طبق قانون اساسی فعالیتهای دولت توسط مجلس الامة نظارت میشود. می‌توان گفت که ساختار سیاسی کویت در بین کشورهای عربی خلیج فارس به الگوی سیاسی دموکراسی غربی نزدیک تر است. در میان کشورهای عرب حوزه خلیج فارس مردم کویت از آگاهی و رشد سیاسی و سطح علمی خوبی نسبت به سایر کشورها برخوردارند. در این کشور احزاب سیاسی رسمی یا غیررسمی وجود ندارد ولی جمعیت‌های سیاسی و مذهبی تحت پوشش نهادهای مذهبی و اجتماعی می‌توانند فعالیتهای سیاسی داشته باشند. دولت هیچ حزب سیاسی را به رسمیت نمی شناسد یا اجازه تشکیل آن را نمی دهد، اگرچه قانون رسما تشکیل احزاب سیاسی را ممنوع نکرده است .آزادی‌های سیاسی تا اندازه زیادی در کشور تضمین شده و نمایندگان مجلس و ارباب مطبوعات و رسانه ها در ابراز نظرات خود آزادند وتنها توهین به امیر کویت جرم محسوب میشود
نحوه انتخاب ولیعهد:
بر اساس اصل ۴ قانون اساسی، کویت یک امیر نشین موروثی است که توسط امیری از فرزندان شیخ مبارک الصباح اداره میشود. امیر پس از تصدی عنوان امارت، باید حداکثر ظرف یک سال از زمان تصدی قدرت، فردی از اولاد شیخ مبارک الکبیر را به عنوان ولیعهد معرفی کند و نام نامزد واجد شرایط قانون اساسی را به مجلس ارائه کند. اگر نامزد ولایتعهدی اکثریت لازم را به دست نیاورد، امیرباید حداقل سه نفر از افراد واجد شرایط را معرفی نماید تا مجلس با یکی از آنها بیعت کند.
حاکمان کنونی کویت:
امیر: شیخ مشعل الاحمد الجابرالصباح متولد 1940 در 16دسامبر 2023 به این مقام رسید. وی پس از سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه عربستان، مسن ترین رئیس حکومت در جهان عرب است شیخ مشعل 2 همسر و 12 فرزند دارد. شیخ مشعل موسس امن الدوله در کویت بوده و در آکادمی سعدون انگلستان تحصیل کرده است و بیشتر عمر خود را در دستگاه امنیتی کویت گذراند.
ولیعهد: شیخ صباح خالد الصباح 71 ساله در 13 خرداد 1403 بعنوان ولیعهد توسط امیر کویت منصوب شد. وی دارای لیسانس علوم سیاسی از دانشگاه کویت و بیشترین مسولیت را در امور خارجه و دیپلماتیک داشته است.
روز ملی کویت: روز ملی کویت تعطیل رسمی و سالروز استقلال کویت از بریتانیا است که هر سال در ۲۵ فوریه جشن گرفته میشود. کویت در ۱۹ ژوئن ۱۹۶۱ در زمان سلطنت شیخ عبدالله السالم الصباح مستقل شد. اولین جشن روز استقلال در ۱۹ ژوئن ۱۹۶۲ برگزار شد. این تاریخ و در سال ۱۹۶۳ با تاریخ امارت شیخ عبدالله السالم الصباح که مصادف با ۲۵ فوریه هر سال است ادغام شد و از آن زمان، کویت روز استقلال خود را در این تاریخ جشن می‌گیرد.
پرچم کویت: در ۷ سپتامبر ۱۹۶۱ قانون جدیدی در مورد پرچم ملی کویت صادر شد و پرچم جدید که نماد استقلال کشور بود جایگزین پرچم قدیم گردید. این پرچم متشکل از سه نوار افقی مساوی سبز، سفید و قرمز با ذوزنقه سیاه رنگ در حاشیه آن می‌باشد. این طرح بر اساس پرچم قیام اعراب در جنگ جهانی اول تهیه شده است. سبز نشان دهنده زمین های حاصلخیز است، سفید نشان دهنده پاکی، قرمز نشان دهنده خون روی شمشیرهای کویتی است ورنگ سیاه نشان دهنده شکست دشمن است.
نماد ملی کویت: نماد ملی کویت، شاهین طلایی با رنگهای ملی: سبز، سفید، قرمز و سیاه می‌باشد.
سرود ملی: سرود ملی کویت توسط شاعر احمد العدوانی سروده شده. استفاده ازاین سرود ازسال ۱۹۷۹ آغاز شد و از آن زمان تا کنون ادامه دارد.
قوه مجریه:
امیر اختیارات اجرایی خود را به وسیله نخست وزیر اعمال میکند. وی پس از مشورت با شخصیت های بلندپایه کشور نخست وزیر را طی فرمانی انتخاب و نخست وزیر اعضای کابینه را معرفی و امیر فرمان تشکیل کابینه را صادر میکند. بر مبنای قانون اساسی تعداد وزرا نباید بیش از یک سوم تعداد نمایندگان منتخب مجلس یعنی ۱۶ وزیر باشد. دولت جدید نیازی به اخذ رای اعتماد از مجلس ندارد، بلکه تأیید امیر کافی است واعضای شورای وزیران پس از تایید امیر توسط نخست وزیر منصوب می‌شوند و به مجرد انتصاب به عضویت مجلس درمی‌آیند و در جلسات پارلمان شرکت نموده و حق رای خواهند داشت.
قوه مقننه:
کویت در بین کشورهای حوزه خلیج فارس تنها کشوری است که از دیرزمان دارای پارلمان منتخب بوده و نمایندگان مجلس توسط شهروندان کویتی انتخاب می‌شوند. پارلمان کویت یا مجلس الامة دارای ۵۰ کرسی می‌باشد و نمایندگان مجلس مستقیماً از پنج حوزه انتخابیه و از هر حوزه ده نفر نماینده با اکثریت آراء انتخاب می شوند، دوره نمایندگی اعضای مجلس چهار سال است. انتخابات پارلمانی آخرین بار در ۵ دسامبر ۲۰۲۰ برگزارشد. امیرکویت می‌تواند در صورت ضرورت پارلمان را منحل و انتخابات مجلس را مجددا برگزار نماید. نمايندگان مجلس در اظهار نظر پیرامون مسایل کشور آزادند و با توجه به مصونیت پارلمانی نمی‌توان آنان را به خاطر اظهاراتشان مورد مواخذه قرار داد ولی حق دخالت در کار دستگاه قضایی و یا امور اجرایی را ندارند. لازم به ذکر است امیر کویت، اردیبهشت امسال در پی اختلاف دائم میان مجلس و قوه مجریه و کش و قوس فراوان، مجلس کویت را به مدت 4 سال منحل نمود.
قوه قضائيه:
در سال ۱۹۵۹ فرمانی از سوی امیر کویت به منظور تنظیم امر قضا در کویت صادر شد و در حال حاضر علاوه بر دادگاه‌های تمییز و استیناف، دادگاه‌های عادی، دادگاه اداری، دادگاه قانون اساسی، دادگاه نظامی، دادگاه امنیت کشور، دادگاه شرایط فوق العاده (حکومت نظامی) و دادگاه محاکمه وزیران نیز تشکیل شده است.
دادگاه‌های عالی: دادگاه قانون اساسی متشکل از پنج عضو است که توسط شورای قضایی از طریق رای مخفی انتخاب می شوند و حکمی برای انتصاب آنها صادر می شود. دیوان عالی کشوراز سه عضو منتخب توسط وزیر دادگستری تشکیل میشود . رای صادره ازاین دادگاه قطعی است.
دادگاه‌های تابعه: شامل دادگاه بدوی و دادگاه تجدید نظرمی‌باشد. دادگاه‌های تجدیدنظر، متشکل از سه قاضی، به عنوان دادگاه‌های تجدیدنظر میانی و نهایی عمل می‌کنند.
انتخاب قاضی و دوره تصدی: همه قضات به پیشنهاد شورای قضایی که یک نهاد مشورتی متشکل از قضات کویتی و مقامات وزارت دادگستری است، توسط امیر تعیین و با حکم امیری منصوب می شوند. قضات پس از انتصاب نباید به هیچ حرفه دیگری اشتغال داشته باشند. برکناری قاضی از طریق شورای قضایی و از طریق اقدامات انضباطی توسط شورای انتظامی قضات صورت می گیرد.