در میان کشورهای شورای همکاری خلیج فارس، زنان در کویت نقش برجسته ای در زندگی اجتماعی ایفا میکنند و از موقعیت بهتری برخوردارند و در این جامعه سنتی زنان در کنار مردان به عنوان حقوقدان ، دانشجو، دیپلمات، پزشک، استاد دانشگاه، مهندس، سرمایه گذار، رئیس دانشگاه، وزیر و نماینده مجلس فعالیت میکنند، زنان کویت در نحوه پوشش خود آزادی عمل کامل دارند و با توجه به فعالیت‌های فرهنگی، بخش اعظم زنان کویت با انتخاب خود حجاب اسلامی را چه در داخل و چه خارج از کشور کاملا رعایت میکنند و به ارزشهای سنتی و دینی پای بند هستند و تا حدودی در تعیین و انتخاب های شخصی خود، مختارند. در مناطق شهری، زنان از آزادی و استقلال بیشتری در زندگی اجتماعی و انتخاب شغل برخوردارند، در عموم ادارات و سازمانهای دولتی و شرکت های خصوصی حضور فعال دارند، خودشان رانندگی میکنند و در مجامع عمومی حضور می‌یابند ولی در نواحی بدوی نشین، هنجارهای سنتی و ارزش های قبیله ای همچنان حاکم است و مخالفت با مشارکت سیاسی زنان در مناطق قبیله ای بیشتر از مناطق شهری است و در مناطق شهری نیز عموما جریانات سلفی و بنیادگرایان اسلامی با حضورسیاسی زنان مخالفت دارند. اکثریت زنان کویت نه به دلایل سیاسی بلکه به منظور مسایل انسان‌دوستانه و کمک به دیگران در قالب انجمن‌ها، خیریه‌ها وسازمان‌های غیر دولتی فعالیت میکنند. اواخر دهه ۱۹۹۰ یکی از پیشرفت‌های اصلی به سوی دموکراسی در کویت رخ داد، زیرا امیر طی یک فرمان حکومتی به زنان حق شرکت در انتخابات را داد که با مخالفت نمایندگان اسلامگرای مجلس روبرو شد. در طول این دوران دولت به سبب ناکامی‌های مکرر در انتخابات در مقابل اسلامگراها سعی کرد از نیروی جدید اجتماعی یعنی زنان بهره گیری نماید. لیبرال‌ها که بخشی از آن ها را همان تجار سنتی شکل می‌دادند نیز به حمایت از این طرح پرداختند. سرانجام، این ائتلاف نانوشته موجب گردید حق رای زنان درسال ۲۰۰۵ به تصویب مجلس برسد. هر چند زنان در انتخابات سال ۲۰۰۶ مجلس نتوانستند به مجلس راه یابند اما در انتخابات سال ۲۰۰۹ که لیبرال‌ها بر رقبای اسلامگرای خود پیروز شدند، چهار نفر از زنان نیز به مجلس راه یافتند.