پس از آزادسازی کویت ، امیرکویت پارلمان را كه در سال ۱۹۸۶ منحل کرده بود ، باردیگر در سال ۱۹۹۲ تشکیل داد . در جریان قیام ها و اعتراضات موسوم به بهارعربی ، اعراب فاقد تابعیت ، معروف به “بدون” در اوایل سال ۲۰۱۱ اعتراضاتی را برگزار کردند و خواستار حقوق شهروندی ، شغل و سایر مزایای موجود شدند. علاوه برآنان سایر گروه های جمعیتی ، به ویژه اسلام گرایان و بدوهای قبیله ای نیز به جنبش های اعتراضی پیوستند و در اواخر سال ۲۰۱۱، بالا گرفتن اتهامات دولت به فساد منجر به استعفای نخست وزیر گردید. در اواخر سال ۲۰۱۲ با توجه به فرمان امیری مبنی بر اصلاح قانون انتخابات ، تظاهرات خیابانی پایان یافت و انتخابات برگزار گردید . مخالفان اسلامگرای سنی ، عناصرمتنفذ قبیله ای وبرخی از لیبرال ها ، انتخابات پارلمانی در سال ۲۰۱۲ را تحریم کردند . در انتخابات نوامبر ۲۰۱۶ مخالفان و مستقلین به طور فعال شرکت کردند و تقریباً نیمی از کرسی ها را به دست آوردند ، اما اتحاد آنان دوام نیافت و مخالفان به طور فزاینده ای جناح بندی شدند. شیخ صباح الأحمدالجابر الصباح از زمان روی کار آمدن در سال ۲۰۰۶ ، هفت بار مجلس الامة را منحل کرد و کابینه را بیش از دوازده بار تغییر داد. این اقدام معمولاً به دلیل انسداد سیاسی واختلاف مجلس و دولت صورت میگرفت.