سیام نوامبر ۱۹۶۷، روزی است که آخرین سرباز انگلیسی خاک جنوب یمن را ترک کرد و ملت یمن پس از بیش از یک قرن اشغال تلخ، سپیده آزادی را جشن گرفتند. این روز [گزارش کامل یمنی پرس] تنها یک مناسبت تاریخی نیست؛ بلکه عهدنامهای است برای ادامه مقاومت در برابر هر اشغالگری نوین.
انقلاب ۱۴ اکتبر؛ شعله استقلال
انقلاب ۱۴ اکتبر ۱۹۶۳ نقطه عطفی در تاریخ یمن بود. این انقلاب از ردفان آغاز شد و به سرعت در ضالع، ابین، لحج، عدن، شبوه، حضرموت و مهره گسترش یافت. فرزندان این مناطق با سلاحهای ابتدایی اما با ایمان راسخ، پرچم استقلال را برافراشتند. این حرکت تنها یک شورش مقطعی نبود؛ بلکه نتیجه دههها مبارزه خاموش و فراموششدهای بود که پیشتر جریان داشت. قیامهای قبیلهای، نبردهای چریکی و مقاومتهای مردمی در مناطق مختلف جنوب، پایههای این انقلاب را شکل دادند. هرچند بسیاری از این قیامها در کتابهای رسمی ثبت نشدند، اما در حافظه ملت یمن زنده ماندهاند.
چرا تاریخ مقاومت تحریف شد؟
استعمارگران و مزدوران محلی تلاش کردند تصویری تحریفشده از تاریخ یمن بسازند؛ گویی مردم این سرزمین در برابر اشغال انگلیس سکوت کردهاند. این روایت نهتنها غیرمنطقی است، بلکه با سرشت ملت یمن ناسازگار است. مردمی که هرگز در برابر اشغالگر تسلیم نشدهاند، نمیتوانند در حافظه رسمی بهعنوان ملتی خاموش معرفی شوند. بسیاری از قیامهای شبوه، حضرموت، مهره، سقطری، لحج، ابین و عدن عمداً محو شد؛ چه بهخاطر منافع سیاسی، چه ضعف در مستندسازی و چه دخالت قدرتهای خارجی که تلاش داشتند روایتی کنترلشده بسازند. اما تاریخ هرچقدر تحریف شود، حافظه ملتها قویتر است. زمین، کوهها و روستاها گواهی میدهند بر کسانی که بر آن قدم گذاشتند و برای آزادی جنگیدند.
استعمار نوین؛ سعودی و اماراتی
امروز، در سالروز خروج استعمار بریتانیا، جنوب یمن بار دیگر با اشغالگری نوین روبهروست. این بار نه با یونیفرمهای قرمز انگلیسی، بلکه با پایگاهها و نیروهای سعودی و اماراتی که با حمایت مستقیم آمریکا و انگلیس، به دنبال سلطه بر بنادر، اشغال جزایر راهبردی، کنترل مسیرهای دریایی و دستدرازی به منابع نفت و گاز هستند. آنان با تشکیل گروههای مسلح وابسته و تحمیل طرحهای سیاسی از بیرون، همان نقشی را ایفا میکنند که لندن دیروز ایفا میکرد. استعمار تغییر چهره داده، اما ماهیتش همان است: غارت، سلطه و تحمیل اراده بیگانه.
۳۰ نوامبر؛ سوگندنامه مقاومت یمن
برای مردم شبوه، مهره، حضرموت، سقطری، ابین، عدن، ضالع و لحج، سیام نوامبر تنها یک جشن تاریخی نیست؛ بلکه سوگندنامهای است برای ادامه مبارزه. این روز یادآور خون شهدا و زخمهای مبارزان است و پیامی روشن دارد: استقلال یک نقطه پایان نیست، بلکه مسئولیتی دائمی است. همانگونه که استعمار کلاسیک با مقاومت مردمی شکست خورد، پروژه سعودی-اماراتی نیز محکوم به شکست است. زیرا وجه مشترک دیروز و امروز این است: اراده ملت یمن قویتر از هر ارتش و هر اشغالگری است.
پرسشهای امروز، پاسخ مقاومت
سیام نوامبر ۱۹۶۷ روزی است که گذشته با امروز پیوند میخورد. پرسشهای قدیمی دوباره مطرح میشوند:
– آیا ملتی که استقلالش را با خون ساخت، امروز قیمومیت را میپذیرد؟
– آیا سرزمینی که ۱۲۹ سال در برابر بریتانیا ایستاد، در برابر مزدوران سعودی و اماراتی تسلیم خواهد شد؟
– آیا مردمی که طعم آزادی را چشیدهاند، اجازه میدهند اشغالگران با چهرهای جدید بازگردند؟
پاسخ روشن است: نه. استقلال پایان نیست، بلکه مشعلی است که باید روشن بماند تا هر وجب از این میهن آزاد بماند.