«نشست پرزرقوبرق دوحه، با وجود حمله مستقیم به خاک قطر، نتوانست جبهه متحد یا پاسخی قاطع در برابر رژیم صهیونیستی رقم بزند…»
ریشه تکرار الگوی «بیانیهخوانی» بدون اقدام عملی در مجامع عربی چیست؟
«پیمان ابراهیم» چگونه وحدت جهان عرب را شکست و مسئله فلسطین را به حاشیه راند؟
وابستگی عمیق کشورهای عربی به غرب چه تأثیری بر ناتوانی آنها در برابر اسرائیل دارد؟
حضور چهرههای مناقشهبرانگیز مثل العلیمی (یمن) و جولانی (سوریه) در دوحه چگونه اعتبار نشست را مخدوش کرد؟
تفاوت اساسی «بازدارندگی نمادین» و «بازدارندگی واقعی» در چیست؟
▫️تحلیل کامل در پادکست «شکست در دوحه: چرا حمله به قطر هم نتوانست جهان عرب را به عمل وادارد؟»