تاریخ پایه گذاری کویت به شیخ براک بن غریر آل‌حمید، شیخ قبیله بنی خالد و فرمانروای امارت احساء می‌رسد که در پایان سال ۱۱۱۰ هجری، دژی را با نام کوت برای انباشت آذوقه و همچنین انبار کردن جنگ‌افزار ساخت که پس از آن نام کویت از آن گرفته شد و سپس این شهر در زمان شیخ سعدون بن محمد آل‌حمید به خاندان آل صباح بخشیده می‌شود . بازرگانی کویت در قدیم بیشتر بدست ایرانیان به ویژه مردم بوشهر و خوزستان انجام می‌شد. در آغاز رشد جمعیت، چند خانوار از بهبهان نیز در این بندر ساکن شدند. بزرگ این خانواده یعقوب بهبهانی بوده است.کویت تا سال ۱۸۹۹ تحت نفوذ دولت عثمانی بود، تا زمانی که با امضای قرارداد با انگلستان توسط شیخ مبارک الصباح و نماینده بریتانیا، معروف به پیمان دوستی انگلیس و کویت در۲۳ ژانویه سال ۱۸۹۹ بریتانیا از مزایای زیادی برخوردار گردید، از جمله تاسیس یک آژانس سیاسی در کویت در سال ۱۹۰۴ که به انگلستان اجازه میداد تا سیاست خارجی کویت را در ازای دریافت تعهد برای محافظت از آن کنترل کند.در دوران حکومت شیخ مبارک ، کویت شاهد یک تحول آموزشی بود، زیرا اولین مدرسه به سبک جدید در کویت در سال ۱۹۱۱ تاسیس و به نام شیخ مبارک به عنوان مدرسه مبارکیه نامگذاری شد. در دوران امارت وی ، اولین بیمارستان نیز در شهر کویت ساخته شد. شیخ مبارک در سال ۱۹۱۵ درگذشت و پسر بزرگش شیخ جابر مبارک الصباح جانشین وی شد که حکومت او تنها دو سال به طول انجامید و برادرش شیخ سالم المبارک الصباح جانشین وی شد
