توزیع قدرت در حکومت کشورها تحت تأثیر مجموعه‌ای از عوامل ساختاری و غیرساختاری قرار دارد که باعث می‌شود قدرت به صورت رسمی و غیررسمی در این کشورها توزیع گردد. ساختار سیاسی، به عنوان بخشی از نظام سیاسی، شامل قدرت‌های سیاسی، نهادها و سازمان‌های سیاسی و همچنین زیرمجموعه‌های این نظام است. بر اساس معیارهای مرسوم برای طبقه‌بندی نظام‌های سیاسی، حکومت عربستان سعودی در دسته‌بندی نظام‌های سلطنتی مطلقه قرار می‌گیرد. از زمان تأسیس دولت پادشاهی عربستان سعودی در سال ۱۹۳۲، نظام سیاسی این کشور بر مبنای پدرسالاری سیاسی و مذهبی استوار بوده است. نظام سیاسی عربستان سعودی به طور تاریخی یک نظام قبیله‌ای بوده و همچنان همین نوع نظام در این کشور حاکم است. در این نظام، منبع اصلی قدرت در تمامی سطوح حکومتی به سلطنت مطلقه آل سعود تعلق دارد و شاه و شاهزادگان برجسته از آزادی عمل گسترده‌ای برخوردار هستند؛ به گونه‌ای که شاه بر تمامی شئون زندگی مردم تسلط دارد.
با توجه به این واقعیت که توزیع قدرت در کشورها معمولاً تحت تأثیر عوامل ساختاری و غیرساختاری قرار می‌گیرد، می‌توان به نقش ایالات متحده آمریکا به عنوان یک عامل غیرساختاری موثر در این زمینه اشاره کرد. در کتاب «درباره سلطنت»، آبوریش به وضوح نقش اساسی و مهم بریتانیا در شکل‌گیری و تثبیت حکومت آل سعود را شرح می‌دهد و معتقد است که پیروزی و رسیدن به قدرت خاندان سعودی بدون حمایت نظامی و سیاسی بریتانیا در شبه‌جزیره عربستان غیرممکن بوده است.
اما سوالی که مطرح می‌شود این است که چگونه بریتانیا عرصه حساس عربستان سعودی را به نفع آمریکا ترک کرد؟ نویسنده در کتاب خود این پرسش را نیز بررسی کرده است. عدم حضور بریتانیا در منطقه باعث شد که حکومت آل سعود برای حفظ بقا و استمرار قدرت خود، به حمایت‌های ایالات متحده آمریکا وابسته شود. بنابراین، هدف نهایی حکومت سعودی تأمین امنیت کشور و افزایش نفوذ منطقه‌ای خود در چارچوب سیاست‌ها و برنامه‌های ایالات متحده بوده است. اوج این توافق و تفاهم میان دو کشور زمانی رخ داد که ابن سعود در فوریه ۱۹۴۵ با فرانکلین روزولت، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، ملاقات کرد؛ این نخستین دیدار پادشاه عربستان با یک رئیس‌جمهور خارجی بود.
وابستگی سیاست‌های عربستان به ایالات متحده به حدی است که تصمیم‌گیری‌های استراتژیک این کشور حتی زمانی که ممکن است مغایر با منافع ریاض باشد، به دستورات کاخ سفید وابسته است. یکی از نمونه‌های این وابستگی را می‌توان در افزایش صادرات نفت عربستان مشاهده کرد؛ جایی که ایالات متحده برای جبران کاهش صادرات نفت ایران، از عربستان خواست تا صادرات نفت خود را افزایش دهد، که منجر به کاهش قیمت نفت و خسارات اقتصادی قابل توجهی برای عربستان شد.
منبع: نظام آل سعود، نورالدین شیرازی