با فرمان سلطنتی در دوم ژوئن، عیسی بن سلمان، پسر ولیعهد و نخست‌وزیر بحرین، به عنوان وزیر دیوان پادشاهی منصوب شد. این انتصاب از یک‌سو ادامه طبیعی گسترش نفوذ پدرش در ساختار قدرت ارزیابی می‌شود، چرا که وی پیش‌تر ریاست نهادهایی چون صندوق تمکین و باشگاه سوارکاری را برعهده داشت.
اما از سوی دیگر، این انتصاب ممکن است نشانه‌ای از رقابت درون خانواده سلطنتی باشد؛ به‌ویژه در برابر ناصر بن حمد پسر پادشاه، که مناصب کلیدی متعددی در اختیار دارد.
اگرچه احتمال درگیری علنی کم است، اما سابقه رقابت‌های خانوادگی در بحرین این احتمال را منتفی نمی‌داند.
در سطح کلان، این انتصاب بخشی از روند تکراری «انتصاب چهره‌های وفادار خانوادگی» در مناصب کلیدی است؛ روندی که به گفته منتقدان، با نادیده گرفتن شایسته‌سالاری، به بحران‌های اقتصادی، سیاسی و مدیریتی کشور دامن می‌زند.
اینگونه انتصابات تنها بار مالی سنگینی بر بودجه عمومی تحمیل نمی‌کند، بلکه از آینده کشور و امیدهای شهروندان نیز می‌کاهد.
در حالی که کشور نیازمند ثبات سیاسی، توسعه اقتصادی و نوسازی مدیریتی است، بازتولید ساختار قدرت در قالب سنتی آن، یک خطر استراتژیک برای بحرین محسوب می‌شود.