سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه کشورمان در بخشی از مصاحبه با یک شبکه مصری به جزئیات ملاقات آخر خود با رئیس‌جمهور بشار اسد اشاره کرده و گفته است:‌ من آخرین بار با آقای بشار اسد در روز دوشنبه یعنی کمتر از یک هفته قبل از سقوط ملاقات کردم. در همان ملاقات هم توصیه کردم که با ترکیه وارد مذاکره شود. همان جا به ایشان گفتم که ارتش سوریه فاقد روحیه است و باید آقای بشار اسد روحیه ارتش را بالا ببرد.

به گزارش ایلنا، او همچنین تصریح می‌کند: ما در چارچوب روند آستانه تلاش می‌کردیم که به اصلاحات سیاسی در سوریه کمک کنیم و در همین چارچوب پیشنهادهای زیادی را به دولت سوریه ارائه کردیم. خود من بارها به دولت سوریه، وزیر خارجه و حتی خود بشار اسد توصیه کردم که با ترکیه وارد مذاکره شود. ولی دولت سوریه و آقای بشار اسد با مذاکره موافق نبود؛ چه با معارضان و چه با دولت سوریه. در مورد ترکیه معتقد بود که تا قبل از عقب نشینی نیروهای ترکیه از خاک سوریه با آنها گفتگو نخواهد کرد و چه طور می‌تواند با کشوری که خاکش را اشغال کرده، وارد مذاکره شود! ولی نظر ما این بود که به هر حال گفتگو مفید است.

ما بخش نخست سخنان عراقچی را از حیث لزوم اطلاع‌رسانی از صحبت‌های مطلعین پرونده اسد به استحضار مخاطبان محترم رساندیم.

چه اینکه به نظر می‌رسد در جریان سقوط دولت قانونی سوریه؛ باید شنوای سخنان ۳ نفر یعنی آقایان عراقچی، لاریجانی و امیر نصیرزاده وزیر دفاع باشیم زیرا این ۳ نفر در روزهای ماقبل سقوط اسد در سفرهایی جداگانه به دمشق رفتند که غیر از دکتر عراقچی؛ بقیه همچنان در سکوت به سر می‌برند و جعبه سیاه پرونده سفر آنان هنوز باز نشده است.

در باب بخش دوم صحبت‌های دکتر عراقچی و ماجرای مذاکره سوریه با ترکیه باید یک تحلیل مهم را ارائه کرد و آن اینکه به نظر می‌رسد دولت وقت سوریه در ابتدای امر نظر درستی را مطرح کرده که با متجاوز ارضی مادام که از کشور خارج نشده یا دورنمایی از خروج ارائه نکرده نباید مذاکره کرد.
یعنی دولت اسد تا اینجا نظر درستی داشته.

لکن سیاست و دیپلماسی به مثابه یک مکعب روبیک است و باید همه ابعاد را مد نظر داشت.

بدین قرار که دولتی باید بر خروج متجاوز ارضی اصرار و مذاکرات را منوط به خروج از خاک خود کند که به همراهی و هم‌داستانی ارتش، نیروهای مردم و خواص سیاسی خود مطمئن باشد.

این گزینه که یکی از مؤلفه‌های “استقرار حاکمیتی” است نقشی تعیین کننده در سیاست‌های خارجی یک دولت و یک کشور دارد و مادام که این گزاره دچار خلل باشد؛ طبعا دولت مرکزی هم نخواهد توانست سیاست‌هایش را به نحو دلخواه پیش ببرد.

لذا سفارش ایران به دولت وقت سوریه برای مذاکره با ترک‌ها یک سفارش کاملا درست و عقلانی بوده است.