در حالی که دولت بحرین شعار “همزیستی مسالمت‌آمیز” را تبلیغ می‌کند، سرکوب و نقض حقوق گروه‌های وسیعی از جامعه همچنان ادامه دارد، که این تناقض آشکار میان ادعاهای رسمی و واقعیت‌های موجود را نشان می‌دهد.
چندی پیش، عبدالله عبداللطیف عبدالله، نماینده دائم بحرین در سازمان ملل در ژنو، اعلام کرد که تصویب “روز جهانی همزیستی مسالمت‌آمیز” در تاریخ ۲۸ ژانویه هر سال، که به پیشنهاد بحرین انجام شده، “دستاوردی جهانی است که نقش پیشرو بحرین را منعکس می‌کند”. اما در واقعیت، سرکوب سیاسی و مذهبی همچنان ادامه دارد، که این ادعاها را به “جویدن آدامسی قدیمی” توسط دولت در برابر جهان بدون هیچ‌گونه اجرای واقعی تبدیل کرده است.
تناقض آشکار میان ادعاها و واقعیت‌ها
- چگونه می‌توان از همزیستی مسالمت‌آمیز سخن گفت، در حالی که مردم از انجام فرایض دینی خود محروم می‌شوند و خطیبان به دلیل مواضع مخالف‌شان با عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی و حمایت‌شان از فلسطین از منبرها کنار گذاشته می‌شوند؟
- کجاست همزیستی در حالی که بخش‌های بزرگی از جامعه به دلیل گرایش سیاسی‌شان از مشارکت در امور کشور کنار گذاشته شده‌اند؟
- آیا همزیستی واقعی است در حالی که قانون حذف سیاسی همچنان اجرا می‌شود و مخالفان از نامزدی و مشارکت در فعالیت‌های عمومی منع شده‌اند؟
- آیا می‌توان از همزیستی سخن گفت، در حالی که هزاران شهروند به دلیل عقایدشان از حقوق خود محروم شده‌اند؟
- چگونه می‌توان به همزیستی باور داشت، در حالی که ماشین سرکوب امنیتی شبانه‌روز برای تعقیب فعالان و مخالفان به کار گرفته می‌شود؟
- آیا واقعاً همزیستی در بحرین وجود دارد، در حالی که تبعیض آشکار فرقه‌ای به‌طور رسمی اجرا می‌شود، افراد و گروه‌های وفادار به حکومت در تمامی زمینه‌ها برتری دارند و جامعه شیعیان مانند شهروندان درجه دوم در اشتغال، آموزش و برخورداری از امکانات عمومی با تبعیض مواجه است؟
لزوم آشتی واقعی به جای تبلیغات فریبنده
ادامه تبلیغ مفاهیمی که در عمل اجرا نمی‌شوند، تغییری در واقعیت ایجاد نخواهد کرد و تنها دروغ بودن این ادعاها را در برابر جهانیان آشکارتر می‌کند. آنچه مورد نیاز است، برداشتن گام‌های جدی برای آشتی ملی است، که حداقل‌ترین آنها شامل موارد زیر است:
- رفع محاصره مسجد امام صادق (ع) در منطقه الدراز و احترام به آزادی ادای فرایض دینی.
- آزادی شیخ علی سلمان، دبیرکل جمعیت الوفاق، و تمامی زندانیان سیاسی.
- به رسمیت شناختن حقوق جامعه شیعیان و تضمین برابری کامل بین همه شهروندان بدون تبعیض.
- گشودن فضای سیاسی برای شنیدن صداهای مخالف به جای سرکوب و مجازات آنها.
همزیستی با بیانیه‌های رسمی و تصمیمات نمادین تحقق نمی‌یابد، بلکه تنها از طریق احترام به حقوق اساسی همه شهروندان، صرف‌نظر از گرایش‌ها و عقایدشان، ممکن خواهد شد.