بحران مسکن در بحرین تنها یک مشکل اقتصادی یا فنی نیست، بلکه به گفته تحلیل‌گران، به ابزاری برای کنترل اجتماعی تبدیل شده است که از طریق آن دولت الگوهای خاصی از زندگی و سکونت را بر شهروندان تحمیل می‌کند.
در حالی که بیش از ۶۰ هزار تقاضای مسکن دولتی در صف انتظار قرار دارد، دولت بحرین طرح‌هایی برای ساخت شهرهای مسکونی جدید مانند «شرق الحد» و «شرق ستره» به راه انداخته است. با این حال، بسیاری از این پروژه‌ها با تأخیر و چالش‌های مالی مواجه می‌شود.
خانه‌های دولتی معمولاً با طراحی‌های یکنواخت و حداقلی ساخته می‌شوند که پاسخگوی نیازهای فرهنگی و اجتماعی خانواده‌های بحرینی نیستند. از این رو، بسیاری از خانواده‌ها پس از تحویل خانه، اقدام به بازسازی، افزودن فضا، گسترش پنجره‌ها یا تغییرات داخلی می‌کنند تا آن را با سبک زندگی خود سازگار کنند.
مطالعات شهری در بحرین نشان می‌دهد که طراحی خانه‌ها به گونه‌ای صورت می‌گیرد که ساختارهای اجتماعی را تحت نظم و انضباط قرار دهد. به‌عبارت دیگر، خانه نه صرفاً فضایی برای زندگی، بلکه ابزاری برای تحمیل نظم اجتماعی از سوی حکومت است.
شهروندان بحرینی، در واکنش به این فضای تحمیل‌شده، با بازسازی و تغییر خانه‌ها تلاش می‌کنند هویت، سبک زندگی و نیازهای فرهنگی خود را بازتاب دهند.
این اقدامات اغلب به‌صورت غیرقانونی و بدون نظارت مهندسی انجام می‌شود که ممکن است به مشکلاتی نظیر فرسایش، خطرات برقی و تخریب ساختار منجر شود.