از زمان آغاز شراکت نظامی ابوظبی و ریاض در یمن (۲۰۱۵)، شرکتهای اماراتی حضور گستردهای در بخشهای کلیدی اقتصاد این کشور پیدا کردهاند. این حضور نهتنها باعث تضعیف شرکتهای محلی شد [گزارش کامل المساء]، بلکه خروج سرمایه و کاهش فرصتهای شغلی را بهدنبال داشت.
شرکت «پیورتِرانس» و کنترل لجستیک یمن
– این شرکت با عقد قراردادهای انحصاری در حوزه حملونقل و لجستیک، مسیرهای مهم انتقال کالا را در یمن در اختیار گرفت.
– همکاری مستقیم با شرکتهای اسرائیلی، مسیرهای زمینی بین امارات و اسرائیل را از طریق عربستان و اردن فعال کرد.
– نتیجه این اقدامات، حذف شرکتهای یمنی از بازار و کاهش فرصتهای شغلی برای کارگران محلی بود.
شرکت «باسکو انرژی» و انحصار در حضرموت
– در بخش انرژی و تولید گاز، این شرکت اماراتی توانست انحصار گستردهای ایجاد کند.
– استفاده از نیروی کار خارجی به جای کارگران یمنی، بازار داخلی را تضعیف کرد.
– شرکتهای محلی در حضرموت عملاً از رقابت خارج شدند و درآمدهای کلیدی به سمت ابوظبی هدایت شد.
شرکت «جیایسی یمن» و تسلط بر بنادر عدن
– این شرکت با شبکه لجستیکی گسترده، کنترل خدمات دریایی و قراردادهای کلیدی در بندر عدن را به دست گرفت.
– رقابت سالم از بین رفت و شفافیت اقتصادی کاهش یافت.
– حضور گسترده «جیایسی یمن» باعث شد شرکتهای یمنی نتوانند در بازار دریایی نقشآفرینی کنند.
پیامدهای اقتصادی و اجتماعی
– تسلط امارات بر بخشهای حیاتی اقتصاد یمن، نقش شرکتهای محلی را به شدت کاهش داد.
– فرصتهای شغلی از دست رفت و بیکاری در مناطق جنوبی و شرقی افزایش یافت.
– سرمایههای یمن به جای توسعه داخلی، به سمت ابوظبی و تلآویو منتقل شد.
– وابستگی اقتصادی یمن به شرکتهای خارجی بیشتر شد و استقلال اقتصادی این کشور تضعیف گردید.
یمن و معادله جدید قدرت اقتصادی
فعالیتهای سه شرکت «پیورتِرانس»، «باسکو انرژی» و «جیایسی یمن» نشان میدهد که امارات با استفاده از ابزارهای اقتصادی، همانند ابزار نظامی، به دنبال تسلط بر یمن است. این روند نهتنها منابع حیاتی کشور را به نفع ابوظبی و تلآویو هدایت کرده، بلکه آینده اقتصادی یمن را در معرض فروپاشی قرار داده است.